اثر کاهش فاصله های استراحتی بین ست های تمرینی به همراه مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات بر عملکرد قدرتی و استقامتی زنان تمرین کرده

هدف از این مطالعه بررسی پاسخ قدرت و استقامت به تمرین های مقاومتی با فواصل استراحتی ثابت و کم شونده بین ست ها با استفاده از بارگیری دوز پایین کراتین مونوهیدرات در زنان تمرین کرده است. بدین منظور 16 زن تمرین کردۀ قدرتی با میانگین سنی (8/3±5/22 سال)، به طور تصادفی در دو گروه با فاصلۀ استراحتی ثابت و کم شونده قرار گرفتند. آزمودنی ها در هر دو گروه در دورۀ تمرینی 2 ماهه، روزانه 3/2گرم کراتین مونوهیدرات مصرف کردند. تفاوت بین گروهها در فاصلۀ استراحتی بین ست های تمرینی بود. فاصلۀ استراحت بین ست ها در گروه ثابت 2دقیقه در کل دورۀ تمرین بود و در گروه استراحت کم شونده در دو هفتۀ اول فاصلۀ استراحت بین ست ها 2 دقیقه و پس از آن هر هفته 15 ثانیه کاهش یافت. پیش و پس از مداخلات تمرینی، یک تکرار بیشینه و استقامت عضلانی در حرکات پرس پا و پرس شانه اندازه گیری شد. در هر دو گروه در حرکت پرس پا و پرس شانه، نتایج افزایش معنی داری در یک تکرار بیشینه را نشان داد (05/0p≤). همچنین تفاوت معنی داری بین گروهها در این افزایش وجود نداشت. در حرکت پرس پا و پرس شانه، در گروه استراحت ثابت استقامت عضلانی افزایش معنی دار و در گروه استراحت کم شونده کاهش معنی داری مشاهده شد (05/0p≤). مطالعۀ حاضر نشان می دهد که قدرت بیشینۀ عضلات پا و شانه با مصرف دوز پایین کراتین مونوهیدرات و زمان استراحت کوتاه بین ست ها امکان پذیر است و به یک دوره بارگیری با دوز بالا نیازی نیست. در گروه استراحت کم شونده، با وجود کاهش در استقامت عضلانی، افزایش معنی داری در قدرت بیشینه مشاهده شد در نتیجه با مصرف کراتین مونوهیدرات با دوز پایین و زمان استراحتی کوتاهتر، می توانیم قدرت بیشینه را افزایش دهیم